22 Temmuz 2010 Perşembe

hayal

İlk okul öğretmeninin sorduğu "en çok kimi seviyorsun" sorusunun cevabı olasım var, birilerinin. Aklına gelesim var gece yarılarında. Zaten yeterince uzamış uykulu sohbetleri daha da uzatasım var. Kalbini kırasım var, benden başka kimsenin iyileştiremeyeceği yaralar açarken. Kanadığını göresim var yeterince yakınında değilken. Yaralarımın üzerine ten tuzu basasım var ve kanatasım yeniden. Eskileri çıkarıp atasım var dolaplardan, hayatımın orta yeride yer açasım var, onsuzken yaşayacağım yalnızlığa, görsün diye yokluğundaki yenilgilerimi, gelsin doldursun diye boşluklarımı, ve çukurlaştırsın diye gamzelerimi bekleyesim var şimdi.