Her şey üst üste geldi, olur ya hani bazen, ufacıktır aslında "şey"ler, göze görünmeyecek, normalde önemsenmeyecek kadar ufak, ama onlar hiç olmayacak yerde öyler feci bir araya geliverirler ki her şey birden çöküverir. Bir şey olur önce, siz çözmeye çabalarken bir şey daha, biraz da ona çabalarsınız sonra bir şey daha... Tek bir problemi daha kaldıramayacağınız hale geldiğiniz anda gelen bir telefon, bir haber, bir saçmalalık son damla olur ve tüm bardağı kırar parçalar. Hani şimdi anlatmaya kalksam ne olduğunu, tek tek öyle anlamsızlar ki. Ben de biliyorum durumun bu olduğunu, ben de biliyorum geçeceğini ,düzeleceğini, önemli olanın sağlık olduğunu, aslında hayatımın ne kadar güzel olduğunu, ne büyük sorunların üstesinden geldiğimi, aslına bunların dert bile olmadığını... Ama bazen bazı aksilikler öyle uzuyor ki, o saniyeler için aldığınız nefes o saniyeleri geçirmeye yetmiyor. Öyle saçma, öyle anlamsız.
Tek başına anlam ifade edecek tek bir şey bile yok üstelik.
Üstelik farkındayım
ÜStelik ben de biliyorum, geçecek
Üstelik...
Offf hava niye bu kadar kasvetli
Kapının altından prozac atıp kaçın n'olur.
N'OLURRRRR
** fotoğrafı deviantart'tan aldım, şimdi bir de o patlamasın
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder