Sözler birilerine ait ya da kimseye ait değiller, insanlar gibi. Tümüyle birilerine ait olmakla kendimize bile ait olmamak arasındaki derin uçurum bazan daralabiliyor. Sözcükler yaraları saramıyor. Buna rağmen kapanıyor yaralar. Sonra zaman geçiveriyor. Bir tek zaman hiç durmadan ilerliyor.
"ne içindeyim zamanın
YanıtlaSilne büsbütün dışında
yekpare geniş bir anın
parçalanmaz akışında"
A.Behramoğlu
Bazen tersi gibi geliyor biliyor musunuz, zaman prçalara onlara binlere bölünüyor, duruyor da sanki, biz akıveriyoruz içinden gibi sanki...
YanıtlaSil