Hani bazen bilirsiniz ya...
Bilirsiniz yeni hiçbir şey olmayacağını. Artık bir yol bulunmadığını, bütün kapıların kapandığını... Durduğunuz noktanın "son" olduğunu ve atılacak tek bir adımını bile kalmadığını
Bazen anlarsınız hani, tek bir bakıştan, "sonra"nın imkansızlığını
Bazen tek bir aydınlığa bile yer olmadığını görürsünüz, bittiğini, karardığını, sonlandığını
Bazen görürsünüz ya ne söyleseniz duyulmadığını...
Hani durmak gerekir bazen çünkü anlarsınız birden varlığınız anlamlanmadığı bir yana, yokluğunuzun bile değerinin kalmayacağını
Bazen bilirsiniz ya hani, sizin yüklediğiniz bütün anlamların yıkıldığını ve ne kadar çırpınırsanız çırpının onarılamayacağını...
Yolun sonu olduğunu, sonsuzluğun "yalan" olduğunu, beklemenin "ziyan" olduğunu...
...İşte ben oradayım...
12 Kasım 2009 Perşembe
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
ayaklarını itip tekrar yüzeye çıkmak ve derin bir nefes almak için gereklidir dibe vurmak...
YanıtlaSilsevgiyle...
Dip de değil aslında. Sadece SON. Sadece bir tükeniş hali. Artık sonrası olmadığını anladığın nokta. Zaten olduğun yeri gördüğün, anlamlandırdığın zaman. Çabalamanın yersiz olduğunu farkettiğin an. Tükenen ben olsam dip derim oraya, ben tükendiğini görüyorum sadece değer verdiğim "şey"lerin
YanıtlaSilBir de şu var, içimizdeki dibe ulaşmanın, tekrar yükselmeye başlama göstergesi olduğuna inanmayanlardanım ben. İnsan dibe ulaşır sonra orda kalır, kimbilir belki daha aağısı da vardır. Fizik kuralları biraz geçersiz kalıyoe sanki burada. Söz konusu insanın "içi" olunca .
Çok teşekkürler
nereden geldiyse aklıma..
YanıtlaSil"Çok uzakta öyle bir yer var..
O yerlerde mutluluk var.."
diye gider şiir..
sahi "orada" umarım mutlusunuzdur şimdi..
ah.. sanırım ben de ordayım..
YanıtlaSilwhite black cat
YanıtlaSilsanırım bunun için senin yazılarında kendime dair çok şey buluşum, ve biliyorum ZOR
khaos
mutluluk mutsuzluk değil de bir bekleme hali. Zamanın yeniden "akıcı" olmasını bekliyorum "yakıcı" olması yerine